La320bde8c90b4a769a9826eafc8004e2$ባሕቲት$Dillmann (la): subst., proprie solitudo, cum affixis pronominibus pers. usurpatur, et circumscribendis adjectivis vel adverbiis aliarum linguarum inservit (sicut לְבַד ܒܰܠܚܽܘܕ وَحْدٌ; bm:Dillmann1857Grammgramm. § 157,2; bm:Dillmann1857Grammgramm. § 163,2). 1) Subjunctis pronominibus suff. omnium personarum (nota formas quasdam anomalas Ex. 36,12 annot.) a) solus (et unicus, et solitarius); non de personis tantum usurpatur sed etiam de rebus, ut Gen. 34,22; Gen. 47,26; Ex. 22,26; (nihil edebat) ዘእንበለ፡ በቀዳሚት፡ ሰንበት፡ ወበዕለት፡ እሑድ፡ ባሕቲቶሙ፡ Sx. Mag. 5; ወአኮ፡ ለአፅምዖ፡ ባሕቲቱ፡ Jac. 1,22; explere potest vicem subjecti: ባሕቲትከኑ፡ መልአክ፡ አንተ፡ σὺ μόνος εἶ ἄρχων; Jes. 10,8; praedicati: ሶበ፡ ይሄልዉ፡ ባሕቲቶሙ፡ Asc. Jes. 11,8; appositionis (id quod longe frequentissimum est): ኖኅ፡ ባሕቲቱ፡ Kuf. 5; እግዚአብሔር፡ ባሕቲቱ፡ ጻድቅ፡ Sir. 18,2; Jos. 22,20; አነ፡ ባሕቲትየ፡ Job 1,15; Jes. 49,21; Tob. 6,15; ምንተ፡ በጻሕከ፡ ባሕቲትከ፡ 1 Reg. 21,1; Judae 4; እፎ፡ ነበረት፡ ባሕቲታ፡ ሀገር፡ Thren. 1,1; ባሕቲትየ፡ እነብር፡ καταμόνας Jer. 15,17; ባሕቲቶሙ፡ ይነብሩ፡ Sir. 30,9; ወትተርፍ፡ ባሕቲታ፡ ምድሮሙ፡ በድወ፡ Jes. 6,11, nonnumquam in Acc., ut: እንዘ፡ ናንሶሱ፡ ባሕቲተነ፡ (v. ባሕቲትነ፡) Dan. apocr. 1,36; ለከ፡ ለባሕቲትከ፡ Ps. 50,5; ኪያሁ፡ ባሕቲቶ፡ Matth. 4,10; Matth. 10,42; cuivis st. constructo subjungere licet: በፈቃደ፡ ባሕቲቱ፡ sua solius voluntate F.N. 6; አኮ፡ በእንተ፡ ባሕቲቶሙ፡ ዘእብል፡ (Platt: በእንተ፡ እሉ፡ ባሕቲቶሙ፡) Joh. 17,20 rom.; Rom. 4,23; አኮ፡ ለባሕቲትየ፡ ዘጻመውኩ፡ οὐκ ἐμοὶ μόνῳ Sir. 24,34; Rom. 3,29. b) praefixis praepositionibus α) በ፡ seorsum, solitarie (secum, sine arbitris): በባሕቲቶሙ፡ καθ᾽ ἑαυτούς Zach. 12,12 seq.; ሠሐቀት፡ በባሕቲታ፡ ἐν ἑαυτῇ Gen. 18,12; {DiL.0497} በባሕቲቶሙ፡ ተስእልዎ፡ quum soli (cum eo) essent, interrogarunt Marc. 4,10; Matth. 18,15. β) እንተ፡ seorsum, separatim: አቀሞን፡ እንተ፡ ባሕቲቶን፡ Gen. 21,28; Gen. 21,29; Gen. 32,17; Gen. 43,32; Ex. 29,26; Ex. 36,12; Jud. 7,5; 3 Reg. 18,6; Matth. 17,1; Matth. 17,19. c) praemissa negatione አኮ፡ et sequente ዓዲ፡ vel ወዓዲ፡ vel ዓዲ፡ — ኒ፡, ዓዲ፡ — ሂ፡ non solum (tantum, modo) — sed etiam 1 Cor. 5,10; Joh. 13,9; Act. 21,13; Rom. 4,12; Rom. 5,3; Rom. 8,23; Rom. 9,10; Rom. 9,24; Rom. 16,4; Phil. 2,27; 1 Thess. 1,5; Hebr. 12,26. 2) Subjuncto pron. III. p. m. sing., sc. ባሕቲቱ፡ (rarius in Acc. ut 4 Esr. 9,27 bis): solum, tantum, modo, solummodo Gen. 2,6; ኢ vel አኮ፡ — ባሕቲቱ፡ — አላ፡ vel አላ፡ — ኒ፡ Sap. 19,14; Phlx. 31; 1 Joh. 2,2; 1 Joh. 5,6. — (De significatu ባሕቲት፡ unica i.e. carissima, quam Ludolfus affert, vehementer dubito; etenim Sx. Teq. 25 Enc. ለባሕቲትከ፡ non tuae (animae) carissimae sed tibi soli significat; pariter Lud. comm. hist. p. 303 Nr. 10 ግበሩ፡ በዓላ፡ ለባሕቲትየ፡ non „celebrate festum unicae (carissimae) meae“ sed „festum ejus mihi soli“ (sicut ሊተ፡ bm:Ludolf1691Commentarius. p. 303 Nr. 11) exponendum videtur).